….ทุกวันนี้ถ้าเดินไปทางไหนก็จะพบเห็นแต่คนที่มีหน้าตาสสวย มีหน้าตาที่หน้ารัก มีหน้าตาที่สวยงาม เลยทำให้คนทุกวันนี้อยากที่จะมีหน้าตาที่สสวย มีหน้าตาเป็นที่ชื่นชอบของคนทั่วไป คนเราเลยเลือกที่จะไปเสริมแต่งสิ่งต่างๆลงบนเรือนร่างของตัวเองเพื่อให้เกิดความพอใจแก่ผู้ที่พบเห็นของบุคคลทั่วไป
….เพราะคนที่หน้าตาดี หน้าตาสวยย่อมเป็นที่รักใคร่และเป็นที่หมายปองของคนอื่นเสมอ อีกทั้งยังมีโอกาสอีกมากมายที่จะเข้ามาในชีวิต ความเชื่อแบบนี้เป็นความเชื่อที่ผิดๆของคนสมัยใหม่ที่เอาหน้าตามาเป็นมาตรฐานในการกำหนดสิ่งต่างๆที่จะเข้ามาในชีวิตทั้งเรื่องการงาน เรื่องความรัก ถ้าจะว่าหน้าตาเป็นมาตรฐานที่ตัดสินสิ่งที่เข้ามาก็คงจะเป็นเพียงเฉพาะสิ่งเท่านั้นไม่สามารถที่นำมาตัดสินทุกสิ่งทุกอยากได้ แต่สิ่งที่กำหนดให้คนอื่นรักใคร่หรือสิ่งที่ได้ทำให้ได้รับโอกาศต่างๆได้ก็เห็นจะเป็นกิริยามารยาทที่บุคคลนั้นได้แสดงออกมาต่างหาก ต่อให้บุคคลนั้นมีหน้าตาที่สสวยมีหน้าตาที่ดูดี แต่ถ้าบุคคลนั้นมีกิริยามารยาทที่แย่ คำพูดคำจาเปรียบเหมือน “ขวานผ่าซาก” …. ไม่มีความอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่มีสัมมาคารวะ ไม่รู้จักวางตัวเองให้เหมาะสมในสถานที่ต่างๆ บุคคลเหล่านี้ก็ไม่ได้ต่างกับคนที่มีหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่เลย แต่ในทางกลับกันถึงบุคคลนั้นจะมีหน้าตาที่ไม่ได้ดูดีอะไร เป็นแค่คนที่มีหน้าตาบ้านๆ แต่เขามีกิริยามารยาทที่ดีงาม คำพูดคำจาอ่อนน้อมถ่อมตน รู้จักสัมมาคารวะ ปฏิบัติตัวเหมาะสม บุคคลเหล่านี้เขาก็สามารถที่จะมีโอกาสเทียบเท่ากับคนที่มีหน้าตาสสวยได้เหมือนกัน อย่าสวยเพียงแค่หน้าตา แต่ต้องสวยตั้งแต่กิริยาและมารยาท เพราะหน้าตาไม่ใช่สิ่งที่จะกำหนดทุกสิ่งเสมอไป