บางครั้งผมเองนั่งคิดกับตัวเองเสมอว่าคนเราที่เกิดมานี่ก็ต่างกันตั้งแต่เกิดมานะ ไม่วาจะเรื่องของหน้าตา เรื่องของฐานะทางสังคม ตอนที่เด็ก ๆ ผมเองคิดเสมอว่าคนเราจะต้องเสมอและเท่าเทียวกันตลอด จริง ๆ แล้วความจริง ไม่เป็นอย่างนั้นเลย การที่เติบโตขึ้นมาทำให้เราได้เรียนรู้หลาย ๆ อย่างที่คิดว่าตอนเด็กคิดว่าคือสิง่ที่สวยงามจริง ๆ แล้ว มันเป้นสิ่งที่น่าคิดมากวก่า และไม่เป็นที่เราคิดเลย ตอนที่เราเป็นเด็กเรามักจะมองทุกอย่างที่ออกมาเท่าเทียวกัน
มองดูเถอะโลกนี้ไม่มีอะไรที่เท่าเทียมกันหรอก เป็นเพียงความคิดคนที่คิดว่าเท่าเทียวกันทั้งนั้น โลกเราก็แบบนี้หละ เราจะต้องมองใหเห็นว่าความจริง ๆ ของคนเราจะต้องเป็นอย่างไร ก็ตามที่บอกหละ การเรียนรู้หรือว่าการเข้าใจโลกทำให้เราอยู่ตรงนี้อย้างทีความสุข การยึดติดสิ่งต่าง ๆ มันก็ไม่ได้ทำให้ใจเราใจเรามีความสุขมาายหรอก
“อะไรอภัยให้กันได้ ก็อภัยกันนะ โลกเรามันหมุนเร็วเกินที่เราจะมาโกรธกัน”